Kåseri Alf Prøysen 1960

Det var en gang en liten gutt som satt i ei stor kjerke og ba. Gutten hadde små tynne fingrer som fletta seg så fint, hugu var stort og det såg ut som øra lydde på æilt som presten sa. Mor hass satt ved sia hass. Men hu sa ingenting. Gutten retta seg opp. Fingergrepet løsne og med et lite sukk prøvde ‘n å følje med i det som vart sagt frå preikestol ’n.

Hæin hadde fønni mykje å bygge på der før.

    Men itte i dag.

Så flette fingra seg på ny. Den vesle nakken hass var som gjennomlyst ifrå små glasruter ta farje glas der sola prøvde å bryte fram.

   Og gutten ba.

   Så sukka’ h enda ein gong og såg fortvile bort på mor si.

• Å er det du ber om da, gutten min, sa mor hass . – Du veit at det du ber om det skal du få .
• Å, je ber Gud om at presten snart ska slutte så je kjæm hematt og få høre på den konserten som kjæm i radioen.
• Å er det for slags konsert da ? sa mor hass?
• Johan Sebastian Bach, Matteuspasjonen! Han du itte lesi Programbladet? Og går vi itte nå så rekk vi det itte !
• Amen , sa presten
• Takk, sa guten

Foto: Thea Larsen 1905